Σε μια καινούργια μελέτη νευροεπιστημόνων στο Ινστιτούτο RIKEN (BSI) ανακαλύφθηκαν μηχανισμοί που βοηθούν τον εγκέφαλο μας να συγκεντρώνεται, δρομολογώντας μόνο τις σχετικές πληροφορίες στις αντιληπτικές περιοχές του εγκεφάλου. Τα αποτελέσματα μας δείχνουν πληθώρα ιδεών για το πως ο εγκέφαλος καταφέρνει να συγκετρωθεί σε μια δραστηριότητα και πως αυτή η συγκέντρωση μπορεί να διακοπεί, ενώ προτείνουν καινούργιους τρόπους παρουσιάζοντας πληροφορίες που αυξάνουν την ικανότητα του εγκεφάλου να συγκεντρωθεί.
Ο περίπλοκος μοντέρνος κόσμος που ζούμε είναι γεμάτος με ερεθίσματα που μπορούν να διασπάσουν τον ανθρώπινο νου – γρήγορες εικόνες στην τηλεόραση, φώτα που αναβοσβήνουν στους δρόμους, κόρνες αυτοκινήτων- όπου η ικανότητα μας να συγκεντρωνόμαστε σε ένα πράγμα είναι κρίσιμης σημασίας. Πως ο εγκέφαλος μας λοιπόν καταφέρνει και ενεργοποιεί την ικανότητά του να συγκεντρώνει την προσοχή του?
Πιστεύται πως η απάντηση βρίσκεται σε δύο ξεχωριστές διαδικασίες ονομαζόμενες “αύξηση της ευαισθησίας” και “αποδοτική επιλογή”. Η αύξηση της ευαισθησίας αντιστοιχεί στην βελτίωση της επεξεργασίας πληροφοριών από τους νευρώνες του φλοιού του εγκεφάλου , όπως ήχους και φώτα (φανταστείτε τη ρύθμιση του ήχου στην τηλεόραση). Η αποδοτική επιλογή είναι σαν ένα φίλτρο που δρομολογεί τις σημαντικές πληροφορίες σε ανώτερης τάξης αντιλητικές περιοχές του εγκεφάλου, ενώ καταστέλει τις διακοπές από άσχετες πληροφορίες.
Στην έρευνα των Justin Gardner και των συναδέλφων του στο RIKEN BSI, δοκιμάζουν αυτές τις υποθέσεις και καθορίζουν ποια από αυτές παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη. Μέτρησαν την δραστηριότητα του εγκεφάλου χρησιμοποιόντας λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), καθώς οι εξεταζόμενοι συγκέντρωναν την προσοχή τους σε ένα οπτικό ερέθισμα ή σε πολλαπλά. Για την αξιολόγιση των αποτελεσμάτων χρησιμοποίησαν υπολογιστικά μοντέλα για το πως τα εγκεφαλικά σήματα αλλάζουν σύμφωνα με το πόσο καλά οι εξεταζόμενοι συγκέντρωναν την προσοχή τους.
Αυτό που βρήκαν ήταν, ότι το υπολογιστικό μοντέλο που κατέγραψε καλύτερα την εγκεφαλική δραστηριότητα των εξεταζόμενων, ήταν εκείνο που τα αισθητήρια ερεθίσματα ήταν αποδοτικά επιλεγμένα. Το μοντέλο επίσης πρόβλεψε τα είδη των ερεθισμάτων που μπορούν να διασπάσουν την ικανότητα για συγκέντρωση της προσοχής, συνιστώντας πως τα ερεθίσματα που προκαλούν υψηλή νερική δραστηριότητα είναι: ερεθίσματα με υψηλή αντίθεση που προκαλούν μεγάλες αισθητηριακές αντιδράσεις, όπως φώτα που αναβοσβήνουν ή δυνατοί θόρυβοι. Τα ευρήματα επίσης μας προσφέρουν ιδέες για τις αιτίες των κοινών διαταραχών προσοχής, όπως η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής με Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ).
Πηγή : http://www.medicalnewstoday.com/releases/238819.php
Μαυρομάτης Απόστολος
Π.Ε. Λογοθεραπευτής-Ιπποθεραπευτής
logotherapeiapadovan.gr
ippotherapeia.gr
